Reisverhaal «Op Sjok 2004/2005 verslag 13 Eten en toiletten»
Op Sjok 2009/2010
|
China
|
0 Reacties
27 November 2009
-
Laatste Aanpassing 27 November 2009
We eten soms, zelfs in de hoofdstad Peking, voor 90 eurocent (noodlesoup of
dumplings met twee grote 63cl-flessen gekoeld bier). Maar ook in het meest
gerenommeerde en prijzige Pekingeend-restaurant kan het volgende gebeuren:
De Beijing-duck smaakte opperbest en we haden de goede techniek te pakken.
Eend met vel, groente en saus in een pannenkoekje rollen en smikkelen maar.
Plots komt er een dame uit een van de chambre-separees, rochelt en spuwt een
flinke klodder tussen de tafels waar wij zitten. Met een vriendelijk knikje
naar de foreigners gaat ze terug bij haar familie aan tafel zitten. Het
moment op zich is erg lachwekkend, maar bij elke blik opzij zagen wij die
sliert op de mooi geboende tegels schitteren in het licht van de luchter.
Je neus snuiten, zeker aan tafel, is erg onbeleefd. Dus uit onwetendheid
hebben wij, mede dankzij de scherpe kruiden, al behoorlijk tegen de
etiquette gezondigd. Aan de kleur van de klodders merken wij ondertussen ook
overal in de stad dat de spugers behoorlijk verkouden zijn........
Ivo zoekt naar terminale patienten omdat hij denkt dat er soms een stuk
slokdarm bij ligt!
Op trein en boot, vast tapijt, hangen er bordjes met "no spitting" en staan
er speciale bekertjes waarin met een fraaie boog gespuwd kan worden. Dit in
tegenstelling tot de toiletten met de vermelding "slippery floor".
Wat de toiletten betreft, heeft Yvonne een geweldig voorstel om de
teamvergaderingen op school af te schaffen of in ieder geval behoorlijk in
te korten. Wc-deuren worden afgeschaft en hoogstens een laag schot tussen de
gaten (of een doorlopende goot, zodat de productie van je buren ook langs
komt). Zo gaat het hier tenminste: mensen die wachten op een vrije plek
kunnen al deelnemen aan het gesprek of kritiek leveren op je
wc-techniek......., je hebt met allen een goed (oog)contact. Iedereen knikt
vriendelijk, komt graag bij de buitenlander (diegene die met haar rooie kop
een flink stuk boven de schotten uitsteekt) zitten en maakt een praatje met
je ("what's your name" en "where do you come from"). Ook zijn ze enorm
proper, ze poetsen je hok als je er nog op zit (=bovenhurkt), er zijn toch
geen deuren, zodoende blijft ook de interieurverzorgster (Carin)
op de hoogte en hoeft de notulen van de vergadering niet meer te lezen. De
scheiding tussen heren en dames wordt van luchtgaten voorzien zodat de
gesprekken gevolgd kunnen worden. Op de vraag van Ivo: "Ben je nu al terug?"
luidt het antwoord van Yvonne ondertussen: "Het was niet gezellig deze keer,
want ik was maar alleen...!".
Toch zien we dat bij de Hutongs (volkswijken) nieuwe mooi betegelde openbare
wc's gebouwd worden waar de hele straat naar toe moet en bij een
toeristische attractie hangt zelfs een bord dat hun toilet vanwege het
ministerie van toerisme met drie sterren is onderscheiden.
Beloofd, na deze vieze verhaaltjes zal een netter verslag volgen over de
cruise (overigens zeer goed meegevallen).
Op het moment zitten we al in de zuidwestelijke provincie Yunnan in een
geweldig tof stadje Lijiang (vlakbij Dali). Na al die grote steden eindelijk
op het platteland alhoewel je dat gezien de busreis hiernaartoe, Lijiang
ligt op 2600 meter (maar we zitten om middernacht nog buiten te kletsen), en
de bergen op de achtergrond (5600 meter) niet te letterlijk moet nemen..
Als we de volgende dagen niets laten horen, doen we een trekking door de
diepste kloof ter wereld (wij dachten nochtans dat we die in de colca-canyon
in Peru al gezien hadden). We laten onze rugzakken in het guesthouse en
overnachten 2, 3 of 4 nachten in de bergdorpjes. Indien jullie benieuwd zijn
hoe het daar uitziet, kijk dan op www.tigerleapinggorge.com.
Groetjes, Ivo en Yvonne
