Reisverhaal «Op Sjok 2004/2005 verslag 23 watervallen Tadlo»
Op Sjok 2009/2010
|
Laos
|
0 Reacties
27 November 2009
-
Laatste Aanpassing 27 November 2009
Lieve familie en beste vrienden,
Op de vooravond van ons vertrek naar New Zealand, onze eerste vliegreis deze
vakantie, zitten we in Bangkok vlakbij de vlieghaven in een hotel.
In Laos hebben we weer even moeten wennen aan de munt "Kip" . Na de Roebels,
Togrons Yuans, Dongs en in Cambodja worden het Riels. Verwarrend, voor
10.000 kippen krijg je er een, wel gebakken en met rijst.
En ook Laos is het zoveelste land waar we de resultaten van de Amerikaanse
goede bedoelingen duidelijk kunnen zien. Per hoofd van de bevolking is dit
nog steeds het meest gebombardeerde land ter wereld, terwijl het helemaal
niet bij de Vietnam-oorlog betrokken was. Grote delen van het land zijn
totaal ongeschikt geworden voor rijstterrasbouw wegens de vele bomkraters,
omdat die B-52's niet wilden terugvliegen met de bommen nog aan boord en ze
dus maar boven Laos losten. Tot heden kosten de niet ontplofte tuigen nog
dagelijks slachtoffers en de ijzerschroothandel (zelfs een exportproduct)
van de resten floreert. Geregeld zien we barbecues van vlieftuigbommen
gemaakt en zelfs peper- en zoutstelletjes van granaten of mortieren.
Tadlo op de Bolavenvlakte (beste koffie ter wereld)
Na een "vip"-busreis van Vientiane naar Pakse en een hobbelbus verder naar
Tadlo, genieten we van prachtige watervallen, die we vanuit onze luxe lodge
kunnen zien. Al wandelend komen we in nog ongelooflijk authentieke (lees
prehistorische) dorpjes waar de hutjes in een kraal rondom de centrale
gemeenschapshut staan. Vrouwen doen de was in de rivier, werken op het land
en geven ondertussen de borst aan hun kroost, terwijl de iets grotere
kleuters zich ontfermen over hun nog kleinere zusjes of broertjes (ze laten
ze maar een klein stukje in de rivier zwemmen.....). Weer anderen stampen de
rijst en verzorgen gezamelijk het eten. En de mannen? Tja, dat is toch
overal hetzelfde? Die zie je liggen in hun hangmat, of zuipend aan de
rijstwijn (Laolao) in het "dorpscafe" en ja, sommigen doen net alsof ze
werken en bouwen met dertig man samen een hutje met het bamboehout dat door
de vrouwen gekapt en versleept is.
