Reisverhaal «Op Sjok 2004/2005 verslag 24 4000 eilanden Don Det»
Op Sjok 2009/2010
|
Laos
|
0 Reacties
27 November 2009
-
Laatste Aanpassing 27 November 2009
Don Det (1 van de 4000 eilanden in de Mekong Zuiden van Laos)
De Mekong moet zich in het zuiden van Laos door een hard gesteente wringen
en dat resulteert in watervallen en daarboven en eronder in een soort
deltagebied met de naam "4000 eilanden". Daar ging de reis naar toe met een
tot aan de nok gevuld vrachtwagentje.
Aangekomen op Don Det met een paar Hollanders (op reis voor een jaar, maar
omdat hun maand Thailand was uitgelopen tot 6 maanden, nu al 14 maanden
onderweg), het eerste beste resort ingestapt en een paar pinten besteld om
de reis door te spoelen. De eigenaresse stelde zich voor en omdat het klonk
als madame capson en door de manier waarop ze het zei, noemden we haar maar
direct Madame Kapsones. We kwamen er direct achter dat dat wilde zeggen dat
wij maar geen kapsones moesten hebben. Na een uurtje op haar terras durfden
we al niet meer "nee" te zeggen tegen de kamers. Ze had de duurste bungalows
van het hele eiland (de onze toch maar 4 dollar per nacht) maar Madame
Kapsones' wil was wet.
De dag erna, bijvoorbeeld, wilden we een tocht naar de zoetwaterdolfijnen en
de waterval maken. Madame had aleen maar een boot om 8 uur, niet vroeger en
niet later, dus Ivo stond om 5 over 7 aan de receptie voor 2 koffies om die
lekker voor het douchen op ons terrasje te nuttigen.
Waarop Madame zegt: "you missed the boat from seven o clock and there is no
boat at eight, only at nine o clock". Ivo heeft zijn lesje al geleerd en
zegt "no problem" en dampt verbouwereerd af met zijn 2 koffietjes. Maar ook
's ochtends is het al heel gezellig en in pyama zitten we keuvelend met
anderen van de zonsopgang over de Mekongrivier te genieten, we hebben toch
alle tijd.
Om 3 minuten na acht komt Madame aangestormd en zegt dat de boot van 8 uur
op ons ligt te wachten. We duiken onder de douche, kleden ons vlug aan
terwijl men in de keuken onze baguette met omelette in een plastic zakje
stopt voor onderweg. Als we naar de boot sprinten horen we haar nog tegen de
andere gasten uitleggen dat wij ook speciale zijn: "Om 6 uur zaten ze hier
al en nu zijn ze nog niet aangekleed en dan moeten ze ook nog ontbijten".
Dankzij de "opleiding" die we bij Madame Kapsones hadden genoten (en een
bazooka met handgranaten), waren we beter gewapend (en nog beter gebekt) om
de grens van Laos naar Cambodja over te steken. Deze grens is nog niet zo
heel lang open en men maakt het de buitenlanders niet gemakkelijk. Een paar
dagen eerder waren we deze grens gewoon 2x zonder paspoort gepasseerd om in
Cambodja naar de dolfijnen te kijken, maar nu hadden we onze stempeltjes
nodig. Eerst passeerden we met een open bustruck een pascontrole met
slagboom, dan de Laotiaanse douane met uitreisstempel en uiteraard een paar
dollar "fooi" en dan met een bootje naar het douanekantoor van de
Cambodjanen aan de overkant van de rivier. Wij halen nog geen inreisstempel
zodat we eerst met de bootsmensen kunnen onderhandelen om ons naar de eerste
stad te brengen die 35 km verderop ligt. Haal je eerst je stempeltje (in een
onooglijk kantoorhutje) dan ben je volledig aan de bootsmannen uitgeleverd,
want dan kun je niet meer terug naar Laos. Onze tactiek bracht de prijs van
20 dollar terug naar 10 dollar per persoon en 2 uur later zaten alle 12
mensen in vier-persoons speedboten (helmen en oordopjes) voor een
spectaculaire tocht zigzaggend tussen zandbanken en net boven het water
uitstekende rotsen over de Mekongrivier.
Meer nieuws over Cambodja in de volgende mail, die niet zo lang op zich zal
laten wachten, omdat we momenteel in Nieuw Zeeland op 7 dagen letterlijk
tweemaal zoveel regen hebben gehad dan de afgelopen 4 maanden.
Ivo en Yvonne
