Reisverhaal «Op Sjok 2004/2005 verslag 10 Mandelgovi»
Op Sjok 2009/2010
|
Mongolië
|
0 Reacties
27 November 2009
-
Laatste Aanpassing 27 November 2009
Nog een stukje verslag over Mongolie, maar wel onze laatste avond vanuit Peking, na de eerste regenachtige dag sinds een week of 4 droog en zonnig weer.
Dag 10 van onze jeeptour met Taivan is nog wel het vermelden waard.
Omdat Yvonne wat koorts (ochermpkes, een lichte zonnesteek) en een paar slechte nachten achter de rug had, stopten we na een lange rit in het onooglijke stadje Mandelgovi, waar we een eigen kamer met douche en toilet namen. Jammer genoeg was de watervoorziening in de hele stad in reparatie. We zagen de wasmachine gevuld worden met jerrycans en langs de wc-pot stond een emmer water, dus dit sprak voor zichzelf. Op het bad stond echter een grote insecticidespuit (10 liter) met ipv een sproeikop een kleine douchkop gemonteerd. Even twee thermossen warm water halen aan de receptie en de rest uit plastic flessen aanvullen. Zeer inventief en hoe kan men zich met een minimum aan water toch wassen.
Over het stadje werd "lovend" gesproken in de "Lonely Planet" : outside town a hill met daarop een tempel van waaruit je everything kan zien wat de stad te bieden heeft, what is not much......
Na een onafgebroken rit van 6,5 uur gaat Yvonne op bed liggen en drinkt Ivo met de uitgeputte Taivan een paar vodkaatjes. Daarna gaat hij de stad in en wordt aangesproken door een paar Duitsers die hem een schaap proberen te verkopen. Het duurt even maar dan ziet hij de camera's en beseft dat hij meedoet aan de Duitse versie van "Peking Express". Veel helpen mag hij niet, maar hij gaat met deelnemer Harald en camerateam onze chauffeur halen die misschien als enige in het dorp kan vertalen. Met Yvonne erbij slepen we het schaap de halve stad door maar komen erachter dat de prijs van 50.000 Togron of een lift naar de Chinese grens te hoog is. De opgetrommelde slachter keurt het schaap en gaat voor de camera toch naar 23.000 T. (later horen we 9000 voor het vel, 15.000 voor het vlees en 3.000 voor maag (Chinese medicatie) en darmen (operatiedraad export)). Na toestemming van de regiseusse (it's all in the game) en een blik op het vermoeide team dat zichzelf al op het vliegtuig naar Dusseldorf ziet zitten, besluiten we het schaap te kopen voor 50.000 T. Harald was al afgeslagen naar 44.000 T. , maar als we hen goed willen sponsoren moeten we het op deze manier doen. Er zijn nog maar vier teams in de running en gezien de hoofdprijs misschien geen slechte belegging, 15 euro verlies en de afspraak dat we in de binnenstad van Dusseldorf een pint gaan drinken + video-opname van het programma. Ivo verkoopt het schaap direct door aan de slachter, maar we zijn voor het eerst van ons leven eigenaar van een schaap geweest en vergeten een foto van Dolly te nemen.
's Avonds vernemen we dat de hele stad praat over een gekke toerist die van nog gekkere toeristen een schaap heeft gekocht voor 50.000 terwijl heel Mongolie weet dat de hoogste prijs voor een schaap ooit betaald 30.000 is! Als Ivo de markt maar niet bedorven heeft! Ook onze chauffeur kan er niet mee lachen, maar begrijpt twee dagen later toch dat hij op de Duitse tv komt en misschien ook wel waarover het spel gaat. Alleen het leven is hier geen spelletje en misschien is het begrijpelijk dat ze het niet begrijpen........!
Terug in de hoofdstad nemen we voor 4 nachten een hotel om na 11 dagen eindelijk weer eens te douchen. Ivo dacht dat hij bruin was maar de douche brengt verandering. In het hotel onze kleren laten wassen was geen sinecure... Ineens zagen we dat de wasmachine, die eerst aan de receptie stond, onze kamer werd binnengereden en dmv de douchekop met water gevuld werd. Onze was werd gedaan nadat het kamermeisje in de supermarkt waspoeder gehaald had.
We hadden alle tijd om te mailen, een pak (weer 6 kg kwijt uit onze rugzak) met de post te versturen, terrasje (het bijna enige permanente in de stad en natuurlijk van een Belg) te doen en musea te bezoeken. In het Natural Museum bezoeken we de dinosaurussen, natuurlijk alleen maar hun skeletten en eieren. Maar jammer genoeg is de grootste (van 15 meter) op bezoek in Japan.
Als Taivan dit later hoort zegt hij quasi-boos: "I can not go vacation toJapan, no visa, but Dino can!"
