Reisverhaal «Op Sjok 2004/2005 verslag 8 Kharkorin/Tsagaan Nur»
Op Sjok 2009/2010
|
Mongolië
|
0 Reacties
27 November 2009
-
Laatste Aanpassing 27 November 2009
Doordat we vandaag voor een gesloten winterpaleis van Khan stonden hebben we
de tijd om nog een mail te maken. We danken iedereen die ons iets
schrijft,want dat doet ons immens veel plezier en het maakt de motivatie om
met dit schitterende weer een internetcafe op te zoeken des te groter. Dus
blijven schrijven alsjeblieft!
Onze tour door Mongolie met Taivan.
Eerste dag naar Kharkhorin (360 km en 8 uur onderweg). Klooster met een paar
tempels die niet door Stalin verwoest zijn. 's Avonds direct live music met
typisch Mongoolse neus- en keelklanken (heb je Jaak Deben al horen zingen?).
De dag erna White Lake (Tsagaan Nur), 310 km verder. Twee nachten bij een
nomadenfamilie waarvan vader overdag naar zijn broers met yaks, koeien en
paarden in de bergen trekt. 's Avonds komt hij thuis met een paar marmotten,
geschoten met een geweer dat uit de middeleeuwen stamt. Hij laat fier zijn
trucje zien: een wit petje (marmotten worden door wit aangetrokken) en
daarop heeft hij twee oortjes genaaid. Hij beweert dat de beestjes (een
dikke 5 kilo en erg lekker hebben we geproefd) nieuwsgierig naar hem kijken
en gaan rechtstaan voordat hij ze recht door de kop schiet om de pels niet
te beschadigen.
Daar maken we, begeleid door een groot kalf van een hond als vrijwillige
gids, een mooie tocht. De hond, joost mag weten van wie, krijgt onderweg als
beloning ook thee met gezouten paardenmelk uit de thermos met een homp
brood. Eerst langs het meer. Dan een uur dwars door een lavaveld waar Ivo
zijn bergschoenen op kapotloopt (die worden later in Tsetsterleg bij een
schoenmaker met twee lappen leer weer dichtgenaaid). En als eindpunt de
vulkaan met krater, maar daar staan we na Guatamala, Nicaragua en Costa Rica
niet meer verstomd van. Hij maakt toch wel enige indruk want Yvonne wilt er
niet in afdalen (mam, er moet er toch een zijn die verstandig is...).
Na het midden van het land (voornamelijk steppes na de bergen), een aantal
ruines van tempels en een heus bot van een dinosaurus gezien te hebben in
het zand, reden we naar het zuiden van Mongolie waar de Gobiwoestijn ligt.
Natuurlijk de zandheuvels ingetrokken (collega's, dit was pas een zandbak
waar we de kinderen de hele dag niet zouden horen...). Een dag later hebben
we een kamelentocht gemaakt en daarna de hoogste duin beklommen, drie
kwartier afzien als een paard en vervolgens springend en lopend naar
beneden. Het was een ongelooflijk gevoel!
