Reisverhaal «Op Sjok 2004/2005 Verslag 4 Jekaterinburg»
Op Sjok 2009/2010
|
Rusland
|
0 Reacties
23 November 2009
-
Laatste Aanpassing 27 November 2009
De transfer naar het hotel was er niet en na enkele belletjes met Moskou
besloten we een taxi te nemen. Voor een stad met maar een tiental hotels
(3000 toeristen per jaar) was het verwonderlijk dat wij hem midden in de
nacht zelf de weg moesten wijzen (lang leve de Lonely Planet).
Jekaterinaburg (1.100.000 inwoners voorheen Sverdlovsk) was weer totaal
anders. De stuursheid, gelatenheid, stress die in Moskou van de gezichten
droop was voor een deel verdwenen en iedere keer als we op de kaart keken
was er wel iemand die fier wat Engels of Duits etaleerde en dacht te moeten
helpen.
Omdat ons volgende treinticket 15 uur later aangaf als dat wij gepland
hadden begint Ivo in het Guide Center een uitgebreid gesprek met Constantin
de eigenaar alhoewel die het erg druk heeft omdat de hele Duitse ploeg van
"Peking Express" er bivakkeert. Via de directeur van Tiaratours, die wij in
Breda getroffen hebben komt het gesprek bij de eigenaar van Gazelle
WorldWave de nieuwe sponsor/organisator (Rene Dirkx die hierover al met Ivo
op de Squash had gesproken), jullie kennen Ivo, blablabla..... Maar het
eindresultaat mag er zijn: onder het uitwisselen van naamkaartjes, het
regelen van een hikingtrip door de Oeral (met typical Taiga Forest) en
nogmaals excuses voor het missen van de hoteltransfer, wordt de "Late
Checkout" zonder kosten omgezet naar een extra nacht.
We hebben geluk. Dit weekend is de jaarlijkse feestdag van de stad en dit in
combinatie met een prachtig warm en zonnig weertje. We hebben nog nooit op
zoveel verschillende podia elke tien minuten een ander optreden gezien. Van
typisch Russisch, zoals turnclubs (alles van pyramides, vendelzwaaien,
acrobatie over trampolinespringen tot breackdance) en kozakkenkoren met
bijbehorende militaire harmonie tot een modeshow van United Colors of
Benetton (ze trokken nogal een blik modellen open!!!) en dit temidden van
500.000 Ekaterineburgers. Het begon rond de middag dus we hoeven de
taferelen die zich afspeelden na het vuurwerk zeker niet te beschrijven.
We kunnen eigenlijk niet geloven dat dit de voorstad van Siberië is
(verplichte foto genomen, met 1 voet in Europa en de andere in Azië). Want
thuis is er regen en koude en hier trekken we zwetend door de Oeral en zijn
blij dat we even kunnen afkoelen in een grottencomplex. Op deze tocht was er
maar 1 tweepersoonsraft voorzien, maar dat was niet zo erg omdat dat andere
koppel de boot en peddels gedurende kilometers moest dragen en de gids met
ons tweeën (via een shortcut van 3 kilometer en diverse hangbruggen) de 6
kilometer rivier sneller te voet aflegden als de rubberboot. Tijdens de
picknick hebben Ivo en Andy (Engelsman en Australische vriendin Claire,
reeds van januari onderweg, eerst Afrika en nu via onze route en zelfde
snelheid (kerstmis in Australië), dus die gaan we nog tegenkomen) een
sensationele tweehonderd meter lang zipwire/deadride gedaan bij een paar
Rambo-Russen.
De dag erna hebben we allebei een knalrode kop opgedaan op de terrassen
langs de Iset. Dat was nadat we onze taxichauffeur Alexeev, zeg maar Alec,
op weg naar het station met onze bagage, hadden overgehaald om ons daarna
naar het pelgrimsoord 20 km buiten de stad te brengen. Ook deze taximan
moesten we naar de mijnschacht, midden in het berkenwoud, loodsen. Het gat
in de grond, waarin Sverdlovsk de door hem vermoorde Tsarenfamilie "De
Romanovs" gedumpt had, was omringd door 7 kerken in een prachtige stijl.
Deze voormalige rechterhand van Lenin was er ondanks granaten, 160 liter
zoutzuur en verbranding toch niet in geslaagd om de gebeenten onherkenbaar
te laten verdwijnen. (Is zo een ex-eersteminister dan nergens goed in?)
Mooie kapellen in houten blokhutstijl zonder een spijker tot en met de
klokkentorens met gouden kruisen. Interieurs met gouden kandelaars, iconen
en drie meter hoge tegelkachels, het bewijs dat het hier toch degelijk kan
vriezen. Vol verbazing zei Alec bij het buitenkomen over dit enige echte
toeristische aantrekkingspunt van de hele stad: This was light for me.
Tegelijkertijd zag ik de kleine icoontjes op zijn dashboard.
De trein uit Moskou naar Irkutsk had bijna 1 uur vertraging (1 minuut voor aankomst wordt
een ander perron omgeroepen, hetgeen we merken doordat iedereen met
turkenzakken op de nek en meloenen onder de arm over de sporen rent), maar
wat maakt dat uit als je weet dat je er 55 uren, waarvan 3 nachten, op moet
liggen maffen.
Hopelijk kunnen we dit te lange gezever in Irkutsk mailen,
From Russia with Love,
Ivan de Verschrikkelijke en Ivanova.
