Reisverhaal «Op Sjok 2004/2005 Verslag 5 Trein naar Irkutsk»
Op Sjok 2009/2010
|
Rusland
|
0 Reacties
27 November 2009
-
Laatste Aanpassing 27 November 2009
Hoi allemaal,
Afscheid genomen van het zonnige (zeg maar snikhete) Jekaterineburg, onze
rugzakken gepakt en op de trein naar Irkutsk gestapt. Deze keer was onze
provodnik van de trein een zeer potige, norskijkende dame die niet van
Ivograpjes hield. De provodnik, Ivo noemde haar "Helga, de wolvin van de
steppe", boezemde (sic) behoorlijk wat ontzag in, vooral als we de voetjes
moesten optillen als ze met de stofzuiger onze coupe begon te kuisen. De
bedden sliepen behoorlijk goed, alleen waren ze ietwat smaller dan in de
vorige trein en moesten we 'snachts opletten om niet naar beneden te
kukelen.
Vanaf onze zetels/bedden gleed het Siberische landschap (voornamelijk
berkenbossen..., houten huisjes en veel armoede) voorbij. In de
restauratiewagen was het ook goed toeven, met ongelooflijk geweldige (lees
lelijke) gordijntjes, tapijtjes en stoffige zitjes. Maar goed; de vodka
smaakte er bijzonder (eigenlijk nergens naar) euh..goed.Vooral met een dikke
pint erbij. Ook de traditionele soep "Soljanka" was best te pruimen.
Eigenlijk waren deze 55 uur(!) op de trein (met drie nachten) vlot voorbij.
Geen moment hebben we ons verveeld. Heerlijk geluierd, gelezen, geslapen,
gekletst en geprobeerd om ons Russisch te verbeteren. Weinig of geen
toeristen op de trein, allemaal Russen en Mongolen.
Vooral de stops in de kleinere stationnetjes waren heel tof. De plaatselijke
bevolking staat dan met allerlei koopwaar op het perron,van vis tot pluche
beesten, eieren tot pannenkoekjes.
Alhoewel de Trans-Siberische spoorlijn van Moskou tot Peking 5 tijdzones
doorloopt (tel er daar nog twee bij van Belgie/Nederland tot Moskou) loop je
aan deze snelheid toch geen risico op een jetlag.
Toch doet er zich een heel ander fenomeen voor. Doordat je niets anders doet
als lezen, luieren en uit het raam kijken en dus tot niets verplicht bent,
verlies je elk gevoel voor tijd en datum. Dit wordt nog eens versterkt
doordat alle stations langs het spoor, het treinrestaurant en ook de meeste
passagiers Moskoutijd blijven hanteren . Zelfs onze tickets geven vertrek-
en aankomsttijd zo aan (is dit een bewijs van de nog steeds grote centrale
invloed van Moskou?). Wij stapten dus donderdagmorgen om twintig na 6 van de
trein en kwamen een uurtje later om twintig na 12, even na de middag, in
onze homestay aan. Noem dit dus maar een trainlag.
Gewapend met onze regenjassen hebben we Irkutsk al een beetje verkend en
hebben de biertenten al ontdekt. Op vrijdag gaan we met de bus naar
Listvyanka aan het Baikalmeer en hopen op wat beter weer en een goed
onderkomen.
