Reisverhaal «4de Sjok 2010»
Op Sjok 2009/2010
|
Spanje
|
2 Reacties
25 Januari 2010
-
Laatste Aanpassing 26 Januari 2010
Dag allemaal,
Onderweg in Utiel op een parking geslapen tussen de camions en een menu del dia gegeten a la espagna; waarover later meer.
We besluiten een grotere stad te bezoeken maar na het binnenrijden van Elche komen we zelfs geen Aldi of Lidl tegen om het Sjokske te parkeren. Enkele parkings later besluiten we weer door te rijden naar een stadje aan de kust onder Alicante.
Een tijdje niets van ons gehoord en dat heeft een paar goede redenen.
We hadden de afgelopen dagen wat veel gereden, de plaatsen aan de kust vielen wat tegen, maar we hadden toch geen zin om verder te zoeken. Het nieuws van het overlijden van onze goede bekende Maurice, Chef Cuisinière, Kok van de Kruisheren (Luc bedankt voor het telefoontje) had ons toch wat aangegrepen.
We wilden wat rust vinden en dat vonden we eigenaardig genoeg in Santa Pola een strandstadje net onder Alicante, op een standplaats tussen de marinehaven, de vissershaven en het centrum van de stad.
De buren in de naast ons staande mobiele woongelegenheden, je dacht toch niet dat we er alleen stonden, gebruikten een eigenaardige taal die toch Spaans klonk door de vele hieroos en daaroos. Door hun immense ervaring hoorden we weer veel verhalen over hoe je je moet verdedigen tegen de overvallen van die sjpanjoolessss, maar ook praktische en waardevolle campertips over waarin en hoe je moet plassen om de septische tank van het toilet niet te snel te vullen. Zelfs de "vaste" ingrediënten kan je opvangen met een plastic zak die in het toilet hangt. Legen is natuurlijk niet mogelijk op zo een gratis staanplaats waar sommigen toch wel meer dan 3 weken blijven, vooral voor de gesjelligheid. Meteen begrijpen wij nu ook waarom dat die mensen elke morgen met een emmertje gaan wandelen richting zee.
Met dank aan onze Elerse vrienden hadden we ieder een goed en toepasselijk boek te pakken of beter gezegd het boek had ons te pakken. Dat van Yvonne (Carlos Ruiz Zafón: De Schaduw van de Wind) speelde zich af in de streek die we doorkruisen (daardoor begreep ze wat koekjes uit Camprodon en een voorhoofd met de rondingen van de bergen van Montserrat bijvoorbeeld betekenen. Dat van Ivo (Elia Barceló: Bal Masqué) was geschreven door iemand van Alicante en ongeveer van zijn ouderdom (°1957), dus dat kon hij ook een beetje volgen. Kort gezegd: er is niet veel over deze dagen te melden als lekker eten, drinken, lezen, internetten en luieren.
Op een mooie zonnige dag vonden we dat er genoeg geluierd was en konden we geen enkel excuus meer verzinnen om de fietsen niet van de bagagedrager te halen. We vertrokken langs de kust richting Alicante tegen de wind in en zagen af als een paard. Het waaide wel een beetje hard maar allez niet zagen, wij dachten dat het kwam omdat wij zolang hadden zitten niksen achter het autostuur en aan de eettafel. Op het nieuws ‘s avonds zagen we echter hoe de storm op Mallorca en aan de Spaanse Zuidoostkust gewoed had. In Valencia waren zelfs een paar gebouwen omgewaaid en her en der wat overstromingkjes. Wij weten onze fietsdagen wel uit te kiezen, maar goed we waren toch wat zitvet kwijtgeraakt.
Overal waar we aan de kust komen denken ze ons als toerist een plezier te doen met Heineken. Met de uitleg dat hij een Belg is smeekt Ivo op zeker moment por favor om een echte Spaanse Cerveza. De begrijpende camarero serveert hem even later een lekkere Amstel van de tap. (in Spanje ook door Heineken gebrouwd) .
De Spaanse klanten rond tapastijd in de dorpse kroegen in de bergen van het binnenland begrijpen hem echter verbazend goed, bewijs daarvan, een filmpje dat Yvonne gemaakt heeft met het kleine fototoestelletje, kunnen we helaas (nog) niet leveren, omdat het uploaden niet lukt. Beeld en geluid zeggen dikwijls meer dan dit hele verhaal dat weer veel te lang wordt.
Dus we maken het kort: met de camper dwars door het regionaal park ¨Sierra de Espuña¨ gereden. Geitenbokken, pozo de nieves (ijsfabriekjes uit de 16de eeuw), schitterende landschappen en een uitstekende maar zeer smalle weg waar Yvonne haar hartje ophaalde aan de vele bochtjes (zie foto van de siete Hermanos) en schietgebedjes deed om alsjeblieft geen (vracht)wagen tegen te komen! Bij het verlaten van het park, gemaild in de bibliotheek, gegeten en de nacht doorgebracht in Aledo, een stadje gebouwd op een uitstekende (met de klemtoon op uit) rotspunt.
Tot zover onze sjok tot aan 19 januari.
