Reisverhaal «5de Sjok 2010»
Op Sjok 2009/2010
|
Spanje
|
1 Reacties
26 Januari 2010
-
Laatste Aanpassing 05 Februari 2010
Spanje “ religie en sport”
Omdat we een groot Christusbeeld op een bergtop, een beetje zoals in Rio, hadden gemist stuurde een dorpsbewoner van Aledo ons naar iets dergelijks in de omgeving. Het beeld was niet de moeite waard maar aan de voet ervan lag het klooster van Santa Eulelia. Daar maakten we toch wel een zeer merkwaardige religieuze ervaring mee. In een ongelooflijk mooie, intieme kapel werd er door een pastoor met de koster als misdienaar een gefluisterde mis voorgedragen, gefluisterd omdat de pastoor al oud was en er geen aanwezigen waren totdat wij binnenkwamen. Het leek ons dan ook een beetje ongepast om voor het einde: “gaat nu allen heen in vrede, met de nadruk op todos” te vertrekken.
Na deze privémis konden wij onze fotoreportage afmaken onder het goedkeurende oog van de rustende parochieherder.
In Velez Blanco, een van de drie witte bergdorpjes nabij het natuurpark Sierra de Maria, hebben we onder bewaking van een goed gerestaureerd immens Moors kasteel 2 nachtjes geslapen.
Ook een mooie fietstocht over een grindpad dwars door het regionale park gemaakt:
Na 2 kilometer bergop duwde een goed getrainde Ivo (kan ook door slecht schakelen komen) door zijn ketting. Omdraaien stond niet in het woordenboek want het ging toch direct bergaf, dachten wij richting een dorpje. Al “trontinettend” voor de NL-vrienden “autosteppend” ging het nog 3 kwartier bergop. Yvonne begint wegens de hoogte en ijle lucht uit te leggen hoe je moet reanimeren aan de hand van een trucje voor de juiste kadans en aantallen: 1,2,3,4 hoedje van …..1,2,3,4 hoedje van papier…. Enzovoorts, 28 keren pompen en 2-maal beademen. Eerst lachen we er nog om maar langzaamaan wordt het onze “mantra” in de bergop. Vooral als blijkt dat in het dorp Maria wel alle landbouwmachines, auto’s en motoren kunnen gerepareerd worden maar geen fietsketting. Dan maar via de asfaltweg terug naar Velez Blanco. Bergaf laat Ivo, zoals gewoonlijk, Yvonne achter, maar eens op het valse plat en bergop hangt hij aan haar schouder. Op dat moment zingt alleen Ivo nog “Hoedje van Papier” kwestie van haar aan te moedigen en het juiste ritme al te pakken te krijgen in geval van …..
Mooie plek maar wegens koude bergen toch weer terug naar de zee. San Juan de los Terreros in de rivierbedding bij een hoop andere sjokhutten (want deze gedoogplek stond vermeld met coördinaten in de campergids).
’s Morgens eerst TUUUUUTTUUUUUTTT, de plaatselijke panaderia (de warme bakker is er voor u), allen daarheen en brood en (chocolade)croissantjes kopen. Is die eenmaal de bocht om dan komt een andere TUUUUUUTTATUUUT, de guardia civil (de politie is uw vriend). Wij vonden al dat die borden met ¨verboden te park- en kamp-eren¨ behoorlijk wat plaats innamen tussen al die mobiele iglotenten…….
De jongens waren wel weer vriendelijk…. Passaporte en numero del camper en we mochten onze koffie nog uitdrinken want ondertussen waren al die andere angsthazen (deze kampeerervaringsdeskundigen willen hier nog ooit wel een nachtje terugkomen) verdwenen.
Dit noopte ons weer verder te trekken langs de (sorry voor de kustliefhebbers) afschuwelijk volgebouwde stranden en kliffen. Wel goed om te trainen met het veloke, want we kwamen de volledige RABO-bank ploeg met volgwagen tegen.
Gelukkig vonden we nog een tof plekje bij Antonio’s strandbar en een middeleeuwse uitkijktoren waar we zelfs bekenden van de Lentjheuvel (waar Yvonne haar jeugd heeft doorgebracht) troffen.
Toch weer een sportieve inspanning. Eerst over onverharde weg kronkelend langs de kust. Na het nemen van een extra drinkbus uit de frigo gelijk de echten over de col richting Carboneras. Op het hoogste punt, bij het zien van de afdaling met haarspeldbochten naar zeeniveau direct omgedraaid en zo waren we op het juiste uur bij een bergrestaurant voor de menu del dia. Goed gepland, zo hoefden we alleen nog maar 7 km bergaf.
Tijd om terug het binnenland in te gaan; Ivo had een uitstekende route uitgezet langs toffe kleine wegeltjes…. Ook Yvonne haar idee. Totdat de TomTom vroeg of het langs onverharde wegen mocht. Ivo ja, Yvonne euhhhh, jaaaah doe maar voor die paar kilometer. Drie bochten verder rijdt Ivo en volgt Yvonne te voet. 500 Meter verder rijdt Ivo nog steeds met de camper en achtervolgt Yvonne met de fiets. Discussie????? Het is hier wel een prachtig mooi landschap……..!!!!!!!!! Yvonne is toch solidair en rijdt door de tunnel, halverwege de weg (waar Ivo nu eens voorop loopt met haar fiets) die gelukkig net hoog en breed genoeg is zodat we niet hoeven om te draaien waar we niet kunnen draaien…….
Ivo vindt het nog steeds grappig en speelt de volgende 8 kilometer bezemwagen voor een peloton van exact één hijgende persoon……… die gewoon keihard weigert om terug aan boord te klimmen.
Mede door verschillende blaffende en achtervolgende gevaarlijk uitziende honden, zitten we uiteindelijk toch weer samen in de auto en 5 minuten later dààr waar we allebei héél gelukkig zijn…………………………..….. in een restaurant met een menu del dia (zoals al eerder gezegd: later meer daarover).
