Reisverhaal «Op Sjok 2004/2005 verslag 21 Sapa»
Op Sjok 2009/2010
|
Vietnam
|
0 Reacties
27 November 2009
-
Laatste Aanpassing 27 November 2009
Direct na Halong Bay hebben we dus die nachttrein naar het noordwesten van
Vietnam genomen naar Cao Lai om een trekking te doen in en rondom Sapa.
3 Dagen van bergdorp naar bergdorp gewandeld over smalle rijstveldpaadjes,
steile bergpaden en door bamboeforest (pap, dit was pas bamboe!). De eerste
dag hadden we de pech dat het begon te regenen juist toen we begonnen te
wandelen. Met onze regenpakken aan hebben we glijdend en slippend onze tocht
gemaakt van zo'n 12 kilometer. Gelukkig stond ergens aan de kant een
5-jarige kleuter bamboestokken met scherpe punten te verkopen en daarmee
kwam zelfs Yvonne overal vanaf! De modder zat tot aan onze oren! 's Avonds
zijn we in de dorpjes bij families blijven slapen. De 2de dag hadden we meer
geluk met het weer en alhoewel de paden "slippery" bleven was dit ook weer
een prachtige 16- kilometerdag! De paden zijn wel echt zo moeilijk, steil en
glad dat je op die 16 km wel zo' n 7 uur wandelt. Wel moe na zo'n dag! De
dag erna ook weer 12 km door de bergen, wassen in onsblootje bij een
waterval met zwembad zoals Center Parcs ze zelfs niet kan namaken en met de
jeepterug naar Sapa . Rambo zijn we niet tegengekomen, wel Hmongs (rode en
zwarte), Red Dao's, Days en Thays met alllemaal verschillende
klederdrachten.
Jammer dat we al die weefsels niet kunnen kopen, want ze zijn spotgoedkoop
en prachtig.
De traditionele muziek was minder om aan te horen; we zaten ergens in een
klein dorpje bij mensen te eten en ze lieten trots een geweldig liedje via
een ouderwetse cassetterecorder horen. De sfeer was goed totdat Ivo
(onwetend dat dit door een plaatselijke Hmong werd gezongen) een opmerking
van Yvonne vertaalde aan de gids en vertelde "how amazing and incredible"
hij het vond ..." how did they put the cat in the radio ......".
In ons guesthouse hebben een geluk bij een ongeluk gehad. Omdat we tijd
tekort krijgen (we proberen op tijd in New Zealand te zijn om Jollie en
Chantal hun vakantie te bederven..........) bestelden we treintickets direct
naar het zuiden van Vietnam naar Saigon (1750 km) en tegelijkertijd de visa
voor Cambodja en Laos. Toen kwamen de "problemen" op ons af. Door een
Aziatische top in Vientiane mag men de hoofdstad van Laos van 20/11 tot 2/12
niet bezoeken en dus ook van hieruit geen vluchten nemen (Volgende week op
het dagelijkse nieuws dus maar eens goed kijken of jullie zien waar we
gezeten hebben). Gelijktijdig keken we eens goed op de kaart en zagen aan de
wand van ons guesthouse dat er een bus op 24 uur naar Vientiane rijdt. Dus
we waren niet goed bezig!
Op datzelfde ogenblik keerde ons geluk en zei men ons dat er geen
treintickets voorradig waren en dat alleen nog maar ons visum voor Laos
gereed was en nog niet dat van Cambodja. Toen was de beslissing snel genomen
en kochten we een busticket voor 14/11 naar Vientiane in Laos. Van daaruit
zakken we dan af naar het zuiden richting Cambodja. We vermijden zo de
drukte rondom de "Aziatische Top" en een paar duizend extra kilometers!
In Hanoi de laatste dag nog naar het wereldberoemde waterpoppentheater
geweest (bediening van de marionetten gebeurt normaal in een rijstveld, hier
een theater onder het groene water) en de illegale copien van de LP van Laos
en Cambodja (1/10de vd prijs) gekocht.
We zijn ook een dag naar de Perfume River en Perfume Pagode geweest. Typisch
aan deze tocht was dat we op deze idyllische rivier door vrouwen (die hun
man, vader of broer in de oorlog verloren hebben) in een klein bootje in een
uurtje naar de pagode geroeid werden om optimaal van het landschap te kunnen
genieten. We gingen echter ongeveer even hard als een vrachtboot vol
bakstenen met motor zonder knalpijp.. Toen we die eindelijk kwijt waren lag
de rivier vol met ronkende baggerboten (hutjes op olietonnen met zware
diesels) aan touwen waar we schurend overheen roeiden. Mede door dat schuren
begon ons stalen bootje (zonder drijfreservoir natuurlijk) op het eind van
de tocht, bij een las te lekken. Gezien de Hollandse geschiedenis over
waterrrampen en lekkende dijken, hield Yvonne haar vinger op het gat en Ivo
de rugzak omhoog waardoor we het droog hielden tot aan de kant.
